υποτακτίτης

και ὑποτακτήτης, ὁ, Μ

(για μοναχό) αυτός που υπόκειται στην καθοδήγηση κάποιου ή στην τήρηση ορισμένου κανόνα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑποτάσσω (πρβλ. ὑποτάκτης, ὑποτακτικός) + κατάλ. -ίτης*. Για τον τ. ὑποτακτήτης, πρβλ. τεχν-ήτης (βλ. λ. -της*)].